Financiële opvoeding

 

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik ondanks dat ik gedurende best een lange periode het zicht op mijn financiën losgelaten had of zeg je dan eigenlijk was kwijtgeraakt ?
Maar dat ik dankzij de financieel bewuste opvoeding die ik van mijn moeder gekregen heb het toch nooit te bont heb gemaakt.

Hoe zat dat nou eigenlijk. Het eerste wat in me opkomt was dat mijn moeder haar hele zelfstandige leven, vanaf het moment dat ze met mijn vader trouwde en het ouderlijk huis verliet dus een kasboekje bij heeft gehouden. Ooit kwam er iemand van het Centraal Bureau Statistiek bij ons thuis voor een enquête.

Ergens eind jaren '80 begin jaren '90 denk ik. 

Mijn moeder was geïnteresseerd in financiën dus stond ook open voor dat soort enquêtes. Geen idee meer waar dat over ging overigens, maar ergens kwam ter sprake dat mijn moeder die kasboekjes bijhield en altijd had bewaard. Bijna dertig jaar aan kasboekjes met inzicht in een uitgebreide range aan kostenposten, ik dacht dat die man erin bleef.

Hij had ze heel graag willen meenemen, maar dat zat er niet in.

Voor mij is het normaal om enigszins zicht te hebben op wat dingen kosten. In mijn jeugd spraken we over geld en hoe ermee om te gaan. 

Ik denk dat dat het belangrijkste cadeau is wat je je kind kunt geven, financieel inzicht. Een paar belangrijke lessen die ik van mijn moeder kreeg in geld:

1.     altijd eerst een bedrag sparen van wat je verdiend, van mijn bijbaantjes moest ik minimaal 50%            sparen. Later toen ik ging werken en op mezelf ging wonen was het advies een derde wegzetten            voor je ook maar iets uitgeeft.

2.     voor alles wat je koopt zijn grondstoffen gebruikt, energie van mens, dier en omgeving. Ga er                met respect mee om.  Gooi geen eten weg, probeer dingen te repareren.

3.     ik kreeg zakgeld en kleedgeld als kind en moest het daar ook mee doen. In heb begin kreeg ik                minder dan mijn veel verstandigere zus. Mijn moeder reserveerde geld voor schoenen en jassen           voor mij daarvan. Toen ik meer inzicht en zelfbeheersing kreeg, lees geld overhield van mijn                   kleedgeld mocht ik dat zelf gaan beheren.

4.    deel met mensen die het minder hebben.

5.    een uitkering is voor mensen die echt niet anders kunnen en anders werk je voor je geld.

6.    je kunt je geld maar een keer uitgeven, zorg dat je er geen spijt van krijgt achteraf dus denk goed           na.

Die laatste zin heb ik mijn moeder zo vaak horen zeggen.  Ze was een werkende vrouw die na het overlijden van mijn vader toen ik 3 was in haar eentje twee kinderen groot bracht. Het eerste advies wat ze van iemand kreeg toen mijn vader overleed was, zeg je baan op je hebt recht op bijstand en dan kun je bij je kinderen zijn. Mijn moeder vond dat idioot en is altijd blijven werken en leren.

Wij hebben een geweldige jeugd gehad, we deden van alles. We gingen de natuur in, naar het theater, ballet, concerten, musea meer dan me als kind lief was waarschijnlijk maar ik groeide er wel door op tot een volwassene met een een brede interesse in kunst en cultuur.

Er was bij ons altijd plek voor iemand die mee wilde eten, we hebben zelfs iemand die in de financiële problemen zat een paar maanden te logeren gehad. Ik leerde als kind al koken met echt eten en groenten die je zelf schoonmaakte en sneed. In het weekend bakten we een taart of koekjes. Omdat mijn moeder werkte stond ze vroeg op en maakte voor ze naar kantoor ging het eten grotendeels klaar aardappelen geschild, groenten schoon en gesneden. Het enige wat mijn grote zus hoefde te doen was om half 6 het vuur onder de pannetjes aan te steken en dan konden we om 6 uur eten dan was mijn moeder thuis.

Op mijn 15e ging ik mijn rooster ophalen voor 3 VWO en bedacht onderweg dat ik bij de HEMA ging solliciteren voor een zaterdagsbaantje. 

Ik moest een test doen, echt te grappig moet je nu mee komen. Een lange test met een aardig ingewikkeld hoofdrekengedeelte. Ik kreeg het baantje en begon achter het gebak. Ik verdiende daar netto 2,50 gulden per uur. Voor 20 gulden per dag stond ik daar 8 uur, want zitten mocht echt niet. Omgerekend zou dat nu dus minder dan 10 euro zijn. Zo mag je de vergelijking natuurlijk niet maken eigenlijk, maar het staat er wel leuk..

Toen ik voelde hoe lang ik voor iets moest werken viel er nog een kwartje, het helpt om altijd dat stemmetje in je achterhoofd te hebben wat uitrekent hoeveel uur je moet werken om iets te kunnen betalen.

Wat was jullie belangrijkste les ten aanzien van geld ?